ψιτ κοπελιά.
προσεξέ με λίγο.
προσπάθησε να συγκρατηθείς.προσπάθησε να το ελέγξεις.
και κάνε κάτι και για τις δύσπνοιές σου.και τις κρίσεις πανικόυ.
και τα παπούτσια σου.τόσο σκισμένα.
και με τα ρούχα σου κάνε κάτι.γίνε επιτέλους γυναίκα.
σίγουρα όλοι στο λένε.σίγουρα στο λέει και η μαμά σου.
και πρόσεξε λίγο και τη γλώσσα σου.
στο είχα πει.
η αθυροστομία σου θα σε κρατήσει πίσω.
και σταμάτα αυτά τα σενάρια.αυτόν τον παραλογισμό μες το κεφάλι σου.
πότε πρόλαβαν και θόλωσαν τα μάτια σου?
πότε άφησες τις αισθήσεις σου να φθαρούν?
δεν με άκουγες όταν σου έλεγα πώς πάνω απ' όλα να εμπιστεύεσαι την αφή σου.
πως μόνο ό,τι μπορείς να αγγίξεις υπάρχει στ' αλήθεια.
γι' αυτό κατέληξες να μιλάς τώρα σε τοίχους?
γι' αυτό δεν φτάνεις να φιλήσεις τα μέτωπα αυτών που σου τραβούν τα βλέφαρα και φυσούν μέσα στ' αυτιά σου?
και έχασες την κρίση σου.
και έπεσες και αγαπάς χωρίς να μετράς βήματα.
βήματα μπρος?όχι καλή μου.βήματα επί τόπου.
και γιατί με κοιτάς σαν να σου είμαι ξένη?
από πότε τέτοιου είδους ορμήνιες έπαψαν να είναι τρόπος αυτοσυντήρησης για σένα?
και ο περηβόητος εγωισμός σου?
ναι,τον πέταξες και αυτόν μαζί με τα χαλασμένα μακαρόνια στο ψυγείο σου.
και επανέρχεσαι στο ίδιο μοτίβο.
ξανά.και ξανά.και ξανά.
κατά συρροήν το ίδιο αδιανόητο σενάριο.
στιγνός εκτελεστής της καθημερινότητας σου.
α ναι,φυσικά.και της ρουτίνας που τόσο σιχαίνεσαι.
παρανόησα.αυτός είναι ο σκοπός.
τελείωνε με τις αφορμές και σταμάτα να καπνίζεις τόσο.
πάντα ένα τσιγάρο προέκταση των δακτύλων σου και πάντα τόσος καπνός να με εμποδίζει να δώ ξεκάθαρα το προσωπό σου.
δεν θα σε καταστρέψει αύτο.μπορείς και να το πιστέψεις αν θέλεις.
αλλά δεν υπάρχει λόγος να μαυρίζεις και τα πνευμόνια σου.
και τώρα τί?
θα συνεχίσεις να μου φωνάζεις για τελετουργίες συνήθειας?
κάνε ότι νομίζεις.
έτσι και αλλιώς έχω σταματήσει εδώ και ώρα να ακούω το μουρμουτητό σου.
κάνε ότι νομίζεις.
άλλωστε τα όρια μεταξύ πάθους και λάθους έχουν αναθεωρηθεί.
-χαμογέλα μαλάκα,σε παίρνει η κάμερα.